Graag delen we portretten van krachtige vrouwen uit onze community. Dit keer het verhaal van Esther die alles anders doet. Lekker op haar eigen manier. Enkele jaren terug straalde ze voor ons tijdens een TV-campagne met Zeeman. Esther is iemand die erg van avontuur houdt. Zo heeft zij bijvoorbeeld een camper, doet zij aan watersport, wakeboarden en surfen. In oktober is het 5 jaar geleden dat zij borstkanker kreeg en dan wil ze de halve marathon lopen. De artsen vertelden haar destijds wat zij maximaal kon lopen en dat ze nooit meer kon surfen. Dit ivm neuropathie. “Ik heb toen alles opgeschreven wat er volgens de arts niet meer kon en dacht direct: dit ga ik allemaal afstrepen”. Ik doe misschien niet alles op de reguliere manier, maar ik doe het anders: op z’n Esthers!
Anders dan de dokter adviseerde, koos ik voor amputatie
Esther is getrouwd en moeder van 3 kinderen: Daantje, Mik en Keet, van 10, 8 en 5 jaar oud. Toen Esther 32 weken en 5 dagen zwanger was van de jongste, bleek dat zij borstkanker had. Een week later is op eigen verzoek haar borst geamputeerd. ‘De arts wilde een reconstructie, maar ik heb er zelf heel bewust voor gekozen om voor mastectomie te gaan. 4 weken later startte de chemo’s en 10 maanden later heb ik ook de andere borst laten afzetten, omdat ik drager bleek te zijn van het CHEK2-gen. Ik wilde los hiervan al een amputatie, omdat ik scheef was. Ik merkte dat ik helemaal geen bh’s meer droeg, enkel af en toe de Qup en ik vond plat zogezegd ook wel “chill”. Volgens de artsen was het niet noodzakelijk om mijn andere borst af te zetten, maar ik wilde gewoon recht zijn. De artsen noemden het een verminking van mijn eigen lichaam en de overlevingskans met of zonder borst even groot. Toch zette ik door, omdat dit voor mij goed voelde en ik weer recht was. Dit was voor mij het allerbelangrijkste.’
Deze stellige keuze voor amputatie was misschien ook wel vanwege de ervaringen die Esther had met haar eigen moeder. Die kreeg borstkanker toen Esther 20 jaar was. Ze zei gelijk tegen haar moeder: je hebt een man en boven de 50, waarom zou je die borst nog willen houden? Maar amputaties waren toen niet gebruikelijk, dus werd ze borstbesparend geopereerd. Helaas bleken de snijvlakken niet schoon waardoor ze opnieuw onder het mes moest. Uiteindelijk hebben er 3 operaties plaatsgevonden en was ze alsnog plat. Ik was zo kwaad toen de operatie niet gelukt was!
”Vanuit mijn werk met Pubers wil ik vooral doorgeven dat je je niet anders hoeft voor te doen dan je bent. Dat die meiden mogen zijn wie ze zijn. Ze hoeven geen wc-papier in hun bh te doen of een push-up bh te dragen, maar mogen gewoon zichzelf zijn. Dat geldt ook voor mijn eigen lijf.
Anders dan bedoeld, koos ik om zonder lingerie op TV te gaan
Toen ProudBreast net was gestart, had mijn moeder gelezen dat er een kerstactie was “wie gun jij een Qup” en mij hiervoor opgegeven. Ik bleek een van de winnaars te zijn en zei direct voor de grap “wat leuk, heb ik een rechter of een linker Qup gewonnen?” Hierna ontstond er een heel leuk en luchtig gesprek. Een week later stuurde ik een foto met beiden Qups op en kort erna werd ik door ProudBreast gevraagd of ik mee wilde werken aan een samenwerkings campagne met Zeeman. Ik ontving toen een grote box met Zeeman lingerie en Qups, en mocht alles passen en daar een vlog van maken. Ik maakte het luchtig, met hier en daar een grap, het ging echt op zijn Esthers. Dit zorgde ervoor dat veel mensen moesten lachen.
Kort daarna werd ik al gevraagd of ik het zag zitten om mee te doen in een tv-reclame voor dezelfde campagne. In overleg met mijn vriend kwam ik erachter dat ik zo in mijn kracht stond en blij was met mijn lijf zoals die toen was, dat ik die boodschap heel graag wilde doorgeven. Maar dan wel anders! Niet met de beha’s, maar juist met mijn ontblootte bovenlijf. Want dat is wat het is, en wat ik vanuit mijn werk met pubers belangrijk vind om door te geven. Dat die meiden mogen zijn wie ze zijn. Ze hoeven geen wc-papier in hun bh te doen of een push-up bh te dragen, maar mogen gewoon zichzelf zijn. Zeeman werd enthousiast en uiteindelijk resulteerde dit erin, dat ik met ontbloot bovenlijf op nationale tv te zien was in hun reclame. Op z’n Esthers.
In de libelle met mijn eigen kleren en ijsjes ketting
Op het moment dat alles in wat rustiger vaarwater kwam, belde Libelle voor een interview. Ze vroegen mij of ik openstond voor het schrijven van een blog. Ik had nooit gedacht dat ik een groot artikel zou krijgen, maar uiteindelijk werd het heel anders en groots, inclusief een professionele fotoshoot. Dit deed ik uiteraard weer op zijn Esther’s. Met mijn eigen kleding en mijn eigen ketting met een ijsje eraan. Dit ijsje is voor mij heel belangrijk. Toen ik ziek bleek te zijn, bleken mijn klieren ook aangetast. Ik was enorm bang voor uitzaaiingen. Omdat ik destijds zwanger was, kon ik niet door de scans. Toen ik toch goed nieuws kreeg, dat verder alles goed was en er geen uitzaaiingen waren, hebben wij dit gevierd met het eten van een ijsje. Nu, als we ook maar iets te vieren hebben, doen we dit met een ijsje erbij. Ik heb zelfs een ijsje in mijn woning hangen en ik denk niet dat er andere kinderen zijn die in hun eerste levensjaar zoveel ijs hebben gegeten als de mijne!
Ik wou wat te lachen hebben als ik uit de narcose kwam
In het gesprek valt op dat Esther anders dan veel vrouwen heel luchtig praat over haar ziek zijn en lijkt humor een belangrijk hulpmiddel om te dealen met de situatie. Esther geeft direct een voorbeeld, wat haar situatie typisch Esther maakt. “Ik was voor de operatie heel erg bang dat mensen me succes zouden wensen en het allemaal heel zwaar zou worden. Ik heb daarom gevraagd of mensen mij hun leukste mop toe wilden sturen. Zodat als ik uit narcose kwam, ik ook wat te lachen had. Op deze manier kon ik mensen daarna in de ogen kijken en ook wat van hen zien. Dit maakte het allemaal wat luchtiger en draagbaarder. Dat ik humor soms gebruik, is een manier voor mij om ermee om te gaan. Tuurlijk heb ik ook af en toe hele moeilijke dagen, dan is alles te veel: de prikkels, neuropathie en heb ik ook mijn angsten die mij soms aanvliegen, maar humor haalt er de scherpe kantjes vanaf.” Esther vertelt grappend verder dat ze sinds ze in de overgang zit, het gevoel heeft in een tweede puberteit te zijn gekomen. “Het is geen overgang, maar een ondergang”, grapt ze. Vroeger was ik echt een flapuit en vol energie en ik herken mezelf daar nu weer enorm in terug. Tuurlijk heb ik ook wel mindere dagen, maar dat is logisch, dat hebben we allemaal.
Anders dan anderen heb ik liever meer tijd dan tiet met mijn kinderen
Haar moeder heeft Ester destijds erg betrokken bij haar ziekteproces. Voor ons was het heel duidelijk, “liever meer tijd dan een tiet”. Zij werkte ook in het onderwijs en heeft na haar traject uitgebreid stilgestaan bij haar ziekteproces. Dit heb ik zelf ook gedaan toen ik weer aan het werk ging. Ik heb er echt een moment van gemaakt en de kinderen vragen laten stellen. Die openheid zorgt direct voor acceptatie en liet ook een last van mijzelf afvallen. Over erfelijkheid was toen nog niets bekend, dat werd pas duidelijk toen Esther zelf borstkanker kreeg.
Anders dan bij mijn moeder, waren mijn eigen kinderen nog erg jong toen ik kanker kreeg. Ze weten niet van de kanker in de familie. We hebben ze er wel bij betrokken dat mama’s tiet ziek was en dat deze er afgeknipt werd. Zo loop ik vaker naakt rond door het huis en vraag ik al weleens wat mijn dochters daarvan vinden. Zij weten niet beter, voor hen is mijn platte lijf normaal, maar dit zal ongetwijfeld veranderen wanneer mijn dochters bijvoorbeeld in de puberteit komen. Mijn oudste dochter is nu 10, dus er komt wel een moment aan dat we haar gaan vertellen over het gen. Ik vertrouw erop dat er steeds meer momentjes komen, waarin het onderwerp bespreekbaar wordt.
Anders dan mijn oncoloog zei, liep ik toch de halve marathon
Deze oktober 2024 liep Esther de halve marathon in Eindhoven. ‘Ik ben super emotioneel! Vijf jaar geleden had ik kanker en ik zou nooit meer kunnen lopen. En hier sta ik nu! Ik heb het gewoon gedaan die halve marathon! Ik had zoveel pijn aan mijn handen en voeten door mijn chemo. Toen was ik in gesprek met mijn oncoloog en die zei ‘Esther, dat gaat hem niet meer worden’ En toen dacht ik ‘fuck you’. Deze medaille vandaag, die hang ik boven mijn bed. Die betekent alles voor mij.’ Zo deelt ze in deze video met een verslaggever van omroep Brabant.
Ik heb veel gehad aan het Tietenlied
Toen ik studeerde, stond ik al op de bar en hing ik in de lampen. Als ik de kans had, greep ik een microfoon en zong alle liedjes mee. Helemaal als het tietenlied werd gedraaid van kinderen voor kinderen. Toen ik ziek werd, herschreef een vriend van mij het nummer, gericht op mijn situatie. Ik was zo enthousiast dat ik de zangeres van het nummer destijds heb doorgestuurd, met de vraag of ze het voor mij wilde inzingen. Ik had er helemaal niet meer aan gedacht, tot ik vlak voor de start van de chemo een mailtje ontving. Daarin kreeg ik een persoonlijk filmpje en een mp3 bestandje, waarin zij het nummer had ingezongen. Dit heeft me zo geraakt en voelde voor mij zo bijzonder. We hebben het hele traject contact gehouden via sociale media en dat heeft me veel steun geboden in die periode.
Je ziet, humor is mijn grote drijfveer
Omdat humor een grote drijfveer is om het voor Esther behapbaar te maken om met de situatie om te gaan, vertelt zij mij nog een aantal blunders. De eerste keer dat ik bijvoorbeeld een Qup droeg, schoot hij uit mijn bikini. Mijn partner en ik hebben daar toen zo om gelachen. Tuurlijk kan je het zien als iets heel vervelends, maar mij helpt het enorm daar dan de humor van in te zien. Of het moment dat ik voor het eerst een “druiper”had. Ik had gezwommen en kon daarna mijn Qup zo uitknijpen met water. Hillarisch gewoon.
Esther is een van de vrouwen uit onze community. Een echte nieuwe Suzanne, die zich inzet voor andere vrouwen zonder borsten in navolging van onze overleden founder Suzanne. Ze draagt meestal geen protheses en soms Qups. Je vindt haar ook in onze nieuwe whatsapp community en kunt haar tegenkomen in onze socials.
