Inge en Angelique zijn al jaren vriendinnen. Toen Inge borstkanker kreeg, stond Angelique aan haar zijde. Inge deelt haar verhaal in ons ProudBreast Magazine, over hoe ze liever vriendin was dan borstkanker patiënt, en wat hun vriendschap voor haar betekende in de tijd dat ze ziek was. Het is een puur en authentiek verhaal dat we ook graag hier als blog online delen.
Het omarmen van wat is
Rondom een diagnose als borstkanker zijn er continue momenten waarop je voor keuzes staat. Inge heeft ervaren hoe belangrijk het is om te accepteren wat er gebeurt en daar het beste van te maken. “Ik ben van mening dat je ergens een keuze hebt: blijf je hangen in het slachtofferschap, of kijk je naar wat er nog wél kan? Dat betekent niet dat het altijd lukt, maar de keuze is er wel.”
Toen Inge in 2020 een aflevering van Dragon’s Den op TV zag, waarin ProudBreast de Qups protheses presenteerde, had ze zelf nog geen borstkanker. Toch raakte de kracht en energie van Suzanne en Clary haar diep. Ze zag hoe zij na een zware periode iets moois creëerden – een inspiratie die later een rode draad in haar eigen proces zou worden.
Open en eerlijk zijn tegen je kinderen
Met jonge kinderen is een ziekteproces extra ingewikkeld. “Ik vond een knobbeltje in mijn borst en voelde meteen dat het niet goed was. Toen de diagnose kwam, was het niet alleen een klap voor mij, maar ook voor ons gezin.” Haar zoon Mees, toen drie jaar oud, stelde de hartverscheurende vraag: Mama, ga je dan nooit meer beter worden? Inge besloot eerlijk te zijn: “Ik zei dat weet ik niet, maar ik weet wel dat ik er echt alles aan ga doen.” Dat was iets wat ik waar kon maken.
Ze betrok haar kinderen zoveel mogelijk bij haar proces, op een manier die bij hen paste. Ookal maakte corona dat niet altijd even makkelijk. “Ze gingen mee naar bloedprikken, bleven dan net als mijn man in de auto zitten. Ze brachten me mijn medicijnen met lieve kaartjes erbij. Het ging allemaal zo natuurlijk. Door hen een rol te geven, voelden zij zich minder machteloos.”
De keuze voor amputatie
Bij het bepalen van haar behandeltraject had Inge tijd om na te denken. “Omdat ik eerst chemo kreeg, had ik een half jaar om mijn keuze voor wel of geen reconstructie te overwegen. Ik besloot voor een amputatie zonder reconstructie te gaan.”
Ze bereidde zich goed voor: “Ik heb veel gelezen, met de chirurg gesproken en eerlijk gevraagd hoe het er echt uit zou komen te zien. Mijn man steunde me 100%. Dat maakte mijn keuze nog steviger.”
De kinderen betrok ze ook hierbij, zowel voor als na de operatie. “Ik wilde dat ze het gelijk zagen. Geen geheimen. Mijn zoon vond mijn borst mét mooier, maar zei ook: Fijn dat je er nog bent, mama. Dat raakte me diep. Hij begreep dat een reconstructie meer operaties zou betekenen en dat dat misschien wel zwaarder was.”
Afscheid nemen op een bijzondere manier
Om op haar eigen manier afscheid te nemen van haar borst, maakte ze samen met haar man een gipsafdruk. “Een vriendin had me gewezen dat je die kon laten maken, maar wij besloten het zelf te doen, gewoon in de badkamer. Mijn man deed het gipsen en we hebben er samen bij stilgestaan. Het was zo’n bijzonder moment. We hebben gelachen, gehuild en echt bewust afscheid genomen. Dat heeft me geholpen om de amputatie te accepteren.”
Vriendschap als kracht
Inge’s beste vriendin Angelique stond vanaf het begin aan haar zijde. “We zijn al bijna 20 jaar vriendinnen en hebben lange tijd naast elkaar gewoond. Gek genoeg hadden we het er al wel eens over gehad, hoe we zouden reageren als een van ons ziek zou worden. Toen ik daadwerkelijk ziek werd, zei ze meteen: Ik ben er voor je. Maar ik heb haar ook gevraagd: Blijf me als Inge zien, niet als patiënt. Die openheid heeft onze band alleen maar sterker gemaakt.”
Angelique was er niet alleen voor steun, maar ook om eerlijk te blijven. “Toen mijn haar uitviel, zeiden veel mensen: Je hebt nog haar. Maar Angelique zei dat het niet meer mooi was. Haar eerlijkheid was helpend.
De kracht van acceptatie
“Veel vrouwen denken dat ze hun vrouwelijkheid verliezen zonder borsten, maar voor mij voelt dat niet zo. Mijn vrouwelijkheid zit niet alleen in die borst. Mijn litteken herinnert me er dagelijks aan hoe dankbaar ik ben dat ik er nog ben. Ik vond mezelf mooier met twee borsten, maar ik omarm mijn nieuwe lijf.”
Ze heeft nooit spijt gehad van haar keuze. “Ik voel me nog zoals ik me voorheen voelde. Misschien helpt het dat ik geen silicone prothese draag waardoor ik steeds aan mijn borst herinnert wordt”. Inge draagt nu met trots haar Qup, een lichte en zachte borstprothese die haar comfort geeft zonder dat ze voortdurend herinnerd wordt aan haar operatie. “Ik wilde iets dat bij mijn lichaam paste, iets dat natuurlijk voelde en me niet beperkte. De Qup geeft me precies dat. Mijn lichaam is veranderd, maar ik ben nog steeds Inge.”
Een boodschap voor anderen
Inge en Angelique besloten hun ervaringen te delen in een podcast om anderen te willen helpen. Niet omdat zij het zo goed weten, maar omdat zij willen delen hoe zij dit samen hebben gedaan. En hoe waardevol dit is gebleken.
Inge benadrukt dat iedereen een eigen pad bewandelt, maar dat openheid veel kan betekenen. “Of het nu een vriendin is die meegaat naar een ziekenhuisbezoek, iemand die een maaltijd kookt, of gewoon een luisterend oor biedt – kleine dingen maken een groot verschil.”
Inge’s verhaal laat zien hoe krachtig keuzes kunnen zijn. Of het nu gaat om eerlijk zijn naar je kinderen, het accepteren van je lichaam of het omarmen van hulp, ze laat zien dat je ondanks alles in controle kunt blijven. “Je hebt niet altijd een keuze over wat je overkomt, maar wél over hoe je ermee omgaat.”
🎙️ Kanker de Podcast: Jij en Ik!
Inge en Angelique zijn al jaren vriendinnen. Toen Inge borstkanker kreeg, stond Angelique aan haar zijde. Samen maakten ze een openhartige podcast over hun ervaringen als patiënt en naaste.
Ze bespreken alles: diagnose, behandelingen, haarverlies, borstreconstructie en intimiteit. Zonder taboes, met eerlijke gesprekken en inzichten van artsen. Voor patiënten én hun omgeving.
💡 Luister mee op spotify en ontdek hoe steun, openheid en vriendschap het verschil kunnen maken!
